Al voor Suze haar eerste luier droeg, hadden we het erover: zindelijkheid. Het klinkt gek misschien, maar bij het bespreken van de voordelen van wasluiers kwam het toch altijd voorbij. Wie weet zou Suze al vroeg zindelijk worden! Naarmate ze ouder werd (lees: en ze vaste voeding kreeg) klonk dat zindelijk worden me helemaal als muziek in de oren.
En al snel had Suze haar eerste knappe moment op het potje. Trots was ik toen ze rond haar eerste al poepte op de pot. Dit ging wel heel snel. Gaaf om te zien dat ze dit zo snel leerde, maar ook jammer, zo vond ik. Want het luieren zou vast niet lang duren.
Niets bleek minder waar. Rond haar tweede stopte ze abrupt met op het potje gaan. Ze wilde niet, het lukte niet, het werd een strijd. En dus stopten we ermee. Eigenlijk was ik wel blij. De blogs die ik schreef waren altijd van mijn ervaringen en dus zou dat ook stoppen als zij geen luiers meer droeg. Prima om het nog even te ‘parkeren’.
Er volgden ervaringen over nieuwe merken, inlegvellen, dagjes weg en vakanties met de wasluiers. Elke keer was er weer iets wat ik meemaakte waarover ik iets wilde delen. En stiekem ging ik natuurlijk van die mooie printjes en merken houden. Het zindelijk worden van Suze verdween op de achtergrond, en de wens voor een tweede kindje werd groter.
Wie weet konden ze elkaar wel opvolgen, Suze uit de luiers en nieuw wondertje erin. In december startten we weer met het potje. Het ging vaak mis, maar naarmate de weken verstreken steeds beter. Tot het moment dat ik hoorde: ‘Mamaaaaa, ik moet plassen!’. Knap natuurlijk. Trots hier hoor. Alleen jammer dat nummer II nog steeds in haar onderbroek belandde. De luiers bleven nog even.
En nu, nu is het maart. Suze wordt bijna 3 jaar en vorige week gebeurde het voor het eerst. Na een aantal keer de zin ‘Ik moet plassen’ gehoord te hebben, maar er niks in het potje kwam snapte ik hem. Ze moest poepen, maar herkende het gevoel niet precies. Ik las een boekje terwijl zij op het potje ging. En jawel een dagje later herkende ze het zelf. Ik ben zo blij! We zetten door, het lukt. Ook op het kinderdagverblijf is ze inmiddels hele dagen droog. Suze is (bijna) helemaal zindelijk.
Het luier avontuur stopt. Voorgoed? Ik ga er niet vanuit. Een broertje of zusje komt er vast nog wel bij. Maar voor nu heeft ze ze alleen in de nacht nog nodig. Daarom zwaai ik af, zeg ik gedag. Wat heb ik van deze tijd genoten! Blijf lekker luieren en mensen laten zien hoe leuk het is! Wasbaar luieren; een mooi, duurzaam en vooral heel leuk avontuur!
Liefs, Roos (& Suze)
Reacties