Mijn wasmachine huilt en ik huil met hem mee

Het water staat hem tot aan de lippen, hij is overwerkt, oververmoeid en nu is het lichtje uitgegaan. Slechts vier maanden oud is hij, maar het werk was hem teveel. Zondagochtend begon hij de eerste symptomen te vertonen. Ik had hem de avond ervoor verteld dat hij pas ’s ochtends aan de was hoefde te beginnen, zodat de was zo rond een uur of half 10 klaar zou zijn. We gingen naar bed en stonden ’s ochtends rustig op om aan een uitgebreid zondagochtend ontbijt te beginnen. Nog niets vermoedend over de moeilijkheden van onze vriend de wasmachine. Om half 11 wilde ik de was op gaan hangen, maar het schermpje op mijn grote vriend vertelde mij dat hij nog zeker een uurtje nodig had. Wat vreemd, had ik me dan toch vergist in het instellen van de tijd? Nog een uur later had hij nog 45 minuten nodig, hmmmn de tijd ging ineens wel erg traag. Uiteindelijk, uren later dan gepland, was hij dan klaar met zijn werk en kon ik de was ophangen. Ik gunde hem wat rust en startte pas maandag de volgende was. Een programma van twee uur, na twee uur zei hij nog 7 minuten nodig te hebben. Maar de 7 minuten werden er niet meer minder. Hij stopte ermee, klaar voor vandaag. De was nat en druipend in de machine. Oké meneer de wasmachine, doe dan alleen nog even een centrifugeer rondje en pomp het vuile water maar af. Dat deed hij, blij dat het werk er daarmee weer even op zat. Ik hing opgelucht de was op. Maar dinsdag had hij het nog zwaarder. Twee wassen stonden er op het programma en hij kreeg het nauwelijks voor elkaar. Uren en uren had hij nodig, tussendoor moest ik hem steeds bemoedigend toespreken en uiteindelijk maakte hij zijn werk alleen af met een kort centrifugeer rondje. Ik ging me steeds meer zorgen maken, wat was er toch aan de hand? En toen werd het woensdag, de dag waarop zijn lichtje echt uitging. Het lukte hem niet meer. Hij kwam niet verder dan wat halfslachtige rondjes te draaien en de was wat heen en weer te gooien. Wat water erbij, een beetje draaien en vooral veel mopperen. We kwamen nergens. Hij was ook niet meer te porren met een rondje centrifugeren. Centrifugeren wat is dat? Hij gooide het bijltje er bij neer. Te moe, geen zin meer, ik ben er klaar mee. Om een duidelijk punt te maken ging hij, toen hij het wassen had opgegeven, ineens staan te vullen. Het water liep in hoge snelheid de machine in. Ik zag zijn buik steeds verder vol lopen. Ik zette hem uit, maar dat maakte geen indruk. Mij uitlachend bleef hij verder vullen. De stekker eruit dan? Nee hoor, keihard uitgelachen werd ik. Het water inmiddels halverwege het raam. Ik begon als een bezetene de waterkraan dicht te draaien en toen moest hij het wel opgeven. Daar stond hij dan, vol met water. Hoopvol zette ik het centrifugeerprogramma weer aan, tegen beter weten in. Hij vertikte het. Mopperend draaide hij wat heen en weer om na een kwartier te constateren dat hij wel klaar was met centrifugeren en afpompen. Maar mij hield hij niet voor de gek. Het water stond nog steeds halverwege de ruit. Een derde poging mocht ook niet baten. We hadden een totale impasse bereikt. Het was inmiddels 21.00 uur ’s avonds. Handdoeken erbij, een grote platte bak en een wasmand. Geen zin om die deur open te trekken, maar weten dat het niet anders kan. De monteur had pas maandag tijd (Maandag pas?! Ja mevrouwtje, dat is de eerste mogelijkheid.) en mijn kostbare luiertjes dreven daar nu in het zeepsop. Ten eerste zou ik ze hard nodig hebben de komende dagen en ten tweede zouden ze vijf dagen in een grote afgesloten bak met water ook niet zo op prijs stellen. Dus de handdoeken eronder, dan de platte bak daarop, de wasmand zoveel mogelijk in de buurt en met buikpijn de deur open trekken. Het water stroomde eruit, het meeste uiteraard naast de bak en twee handdoeken zijn ook maar twee handdoeken. De kletsnatte druipende was uit de trommel getrokken, in het water op de tast geroerd naar de laatste doekjes. Het was één groot waterballet. De wasmand haast niet meer te tillen, nu er niet alleen 10 kg was in zat maar ook nog een heleboel liter water. De wasmand werd snel naar buiten getransporteerd, een heel nat spoor achterlatend. Toen was het dweilen, al het water opruimen, en dan die was nog. We hebben de tuinslang er maar bij gehaald. En zo stonden we in het schemerdonker, terwijl de thee koud stond te worden (gevalletje slechte timing inderdaad), de was handmatig uit te spoelen, uit te wringen en op te hangen. Nu hopen we op heel veel zon en heel weinig regen (geen dus) voor tenminste 4 dagen. Mijn kinderen mogen niet meer buiten spelen tot maandag en de jongste heeft een totaal poep- en plasverbod. En ik huil nog even verder. Waar zijn we anno 2017 nog zonder wasmachine?

Wordt vervolgd…