‘Doe jij deze luier?’ en ‘Aaaaah jaaaaakkes, deze is voor jou hoor’ of ‘hij heeft gepoept, jouw beurt!’. Zinnetjes waarvan ik altijd dacht: daar doe ik niet aan mee. Als stel zonder kinderen vond ik dat ouders niet zo moest zeuren over het verschonen van een luier (daarbij had ik nog 100 ongegronde meningen die ik later bijstelde ;-)). Toen Suze er eenmaal was en we aan de wasluiers gingen bleven deze zinnetjes (de eerste jaren) uit. Gelukkig maar.
Vind ik poepluiers niet vies? Natuurlijk wel. En echt, ik mopper soms ook wat af. As we speak zit mevrouw gebadderd en al op m’n schoot omdat ze een enorme vieze luier had en ik het inlegvel was vergeten. Man man, wat een gedoe als je even niet oplet. Toch werken wasluiers super, helemaal met POEP. Eigenlijk kan je er dol op zijn:
- Spuitluiers: verleden tijd. Of eigenlijk komt die tijd helemaal niet, tenminste, niet bij ons. Door het elastiek aan de achterkant, blijft babypoep die met flinke kracht eruit schiet binnen de luier. Wel zo fijn.
- Vieze luierlucht: niet aanwezig. Hoe het komt of werkt, ik heb geen idee. Maar de luiers liggen altijd vies in een emmer, die staat zonder deksel op haar slaapkamer of op de overloop en nooit (echt niet!) stinkt het naar urine of poep. Pampers die in een luieremmer liggen vind ik altijd een weeig luchtje hebben, ik ben blij dat die geur hier niet te bekennen is.
- Sjouwen met luiers: doe je eigenlijk nooit. Nou ja…. niet helemaal waar, maar in elk geval wandel ik niet elke week een aantal keer met een vuilniszak met volle pampers over straat. Onze wasmachine staat wel beneden, waardoor ik de vieze luiers wel even moet verplaatsen om ze te wassen. Heb je hem dus boven, dan geniet je optimaal van dit voordeel!
- Wassen en drogen: je leert heel wat bij. Wie wist voor ze wasluiers gebruikten dat je witte was (natuurlijke materialen) kunt laten bleken in de zon? Je leert echt meer over- én beter omgaan met de was. Haha, en stiekem moet ik hierom lachen. Het klinkt kneuterig maar laatst toen een juf van de opvang me vroeg hoe ik nou die luiers altijd weer zo prachtig schoon kreeg, glom ik toch een beetje van trots.
- Fingers crossed: zindelijkheid. Ik heb het vaak gelezen, maar we zullen de komende maanden zien of dit ook in ons geval op gaat. De zindelijkheid van kindjes in wasbaar schijnt iets makkelijker te gaan dan kindjes die wegwerpluiers gebruiken. Want, hoe leuk het ook allemaal is, schrijven over POEP, de oplettende lezer heeft natuurlijk in het begin ook deze zin zien staan: Toen Suze er eenmaal was en we aan de wasluiers gingen bleven deze zinnetjes (de eerste jaren) uit.
Tussen haakjes. Tja, helaas. Ook hier is het inmiddels begonnen: het uitbesteden van een poepluier. Dit is dus tot groot verdriet van mezelf (haha) niet anders dan bij het gebruik van wegwerp. Als je ouders bent van zo’n luiervervuiler (of meer dan 1) wordt je dit na verloop van tijd gewoon eventjes moe. Helemaal als ze groter worden en dit zo af en toe al op het potje kunnen. Hier gaan we dus echt mee aan de slag. Want hoe leuk, mooi en hip de luiers ook zijn…..met liefde slaan we ze op voor een broertje of zusje voor Suze, zodat wij nooit meer hoeven te kibbelen wie deze luiers nu weer gaat verschonen!
Hoe gaat dit bij jullie, komen deze zinnetjes soms langs? Of is het juist goed in balans? Ik ben benieuwd!
Reacties