Vanaf het moment dat ik me inlas over wasbare luiers was dit een van de dingen waar ik enthousiast over nadacht. Want die wasluiers zorgden naast dat ze duurzaam zijn, en (in principe) geldbesparend, voor een grote kans op een redelijk vroeg zindelijk kind. De tijd is voorbijgevlogen! De luiers kwamen, Suze groeide op en nu is het dan zover. Ze is soort van zindelijk…. Of is ze het dan eigenlijk gewoon nog niet? Haha, zoals alles met zo’n kleintje is het weer een groot experiment.
Al met een jaar zat ons dametje op het potje. Ze liep laat en kon er dus niet af, bovendien had ze dikke pret terwijl ze er statig op zat. Ze poepte er vanaf het eerste moment op - maar, zo zeiden we - als ze niet meer wil dan hoeft het voor ons ook niet. Jammer wel, want toen ze bijna 2 was stopte ze ermee en weigerde lange tijd er alleen al naar te kijken.
Tot de interesse weer groeide. Deze zomervakantie zat ze in het gips, en de geschiedenis herhaalde zich. Ze kon niet weglopen en de interesse was terug. Poepjes op het potje, heerlijk, en de vaste momenten op een dag waren zo gevonden. Helaas kwam aan de zomervakantie een einde, en zo ook deze routine. Of het aan ons (gebrek aan doorzettingsvermogen?) lag of dat zij gewoon nog niet ‘ready’ was, wie zal het zeggen. Het lukte gewoon nog niet.
No problem. Maar toch he. Ik dacht bij mezelf: het is fijn, makkelijk, hygiënischer en sommige kleertjes zijn toch gewoon ook heel schattig zonder luier met onderbroekje. Minder wassen, luiers aan de kant. Meer plek op haar kamer, geen hele pakketten meer hoeven klaarmaken voor oppas en opvang. Geen verschoven inlegvellen. Ik zag het helemaal voor me.
De brilverkleiner kwam erbij en tadaa. Ze deed het gewoon! En zo is het nu nog. Het mevrouwtje meldt regelmatig dat ze ‘groot’ is en dus geen luier aan wil. Nooit. En al gaat het best goed, zindelijk is ze niet. Ik stuur haar naar de wc, en doe ik het niet, plast ze in haar (onder)broek. Wederom no problem. Ze voelt zich heel groot en heeft er plezier in. En daarom maakt het me niks uit. We oefenen vrolijk verder, vooral op de dagen dat ik thuis ben.
Stiekem lach ik nu wel eens om mezelf. Eerder zindelijk? Ach, wie zal het zeggen. Het is waarschijnlijk gewoon zoals je het altijd leest en al gelezen hebt. Als een kind er klaar voor is, gaan ze het doen. Natuurlijk kan je het stimuleren en een natte luier is vast een stimulans voor ze. Maar is het nu fijner voor mezelf? Makkelijker? Nee hoor, juist niet, haha. Luiers die ze draagt met slaapjes en onderweg moeten gewoon gewassen worden. Dit vergeet ik nu dus vaak. Ondergeplaste onderbroekjes en kleding gaat enorm stinken, dus wil je eigenlijk gelijk wassen. De vloer met regelmaat afdweilen zit je ook niet altijd op te wachten.
Mijn tip: Gebruik die mooie wasbare luiers zolang het kan! Geniet van de printjes. Enjoy je mooie wasjes op je wasrek. En start pas als je ziet dat je kindje er klaar voor is.
