Hoe de wasmachine mij voor de gek hield – het vervolg

Vorige week vertelde ik jullie over onze ogenschijnlijk levensmoeë wasmachine. Nooit geweten dat een wasmachine zulke streken kon uithalen. Ik heb een hoop respect gekregen voor zijn vindingrijkheid en zijn gevoel voor drama. Een paar oplettende en meedenkende bloglezers wezen me vorige week op het feit dat ik de wasmachine leeg kon laten lopen met het noodslangetje onderaan bij het filter. Iets wat ik zelf ook eigenlijk wel wist, maar waar ik op de dag zelf echt geen moment aan gedacht heb (zwanger zijn heeft zo zijn nadelen zullen we maar zeggen). En als ik dan toch dat klepje open had, kon ik meteen wel even het filter checken. Stel je voor dat die misschien gewoon verstopt zou zitten en alle ellende eenvoudig weer op te lossen zou zijn? Ik werd helemaal enthousiast. Vol goede moed trok ik het klepje open en pielde ik het slangetje uit zijn houder. De handleiding van de wasmachine zei: ‘Trek de plug uit het slangetje en laat hem leeg lopen’. Goed voorbereid als ik was had ik een grote schaal klaar staan, met nog wat lege emmers (want de trommel zat ook nog halfvol met water). Ik trok de plug eruit, hetgeen overigens nog helemaal niet zo makkelijk was én zeer deed. En wat gebeurde er? Helemaal niets! Er kwam welgeteld één trieste druppel uit, terwijl ik een enorme stortvloed aan water verwachtte.

Tja wat nu, ik moest en zou dat filter open maken, want nu wilde ik weten ook of die verstopt zat of niet. Ik woog met mezelf de voor- en nadelen tegen elkaar af, en besloot het er maar op te gokken. Uiteraard spoot het water eruit zodra ik aan de dop begon te draaien. Geen optie dus, de dop zat veel te laag bij de grond om er iets onder te kunnen zetten en gezien het waterpeil in de trommel zou er minimaal vijf liter uit komen stromen. Niet zo handig in combinatie met een laminaatvloer. Dus over naar plan B (of plan C, het is maar net hoe je telt). De wasmachine moest opgehoogd worden.

Vrijdagmiddag was het tijd voor de uitvoering van plan B of C. Ik had wat balken opgesnord in de schuur en liet Marco het zware werk doen terwijl ik de balkjes onder de machine schoof. Dit alles overigens onder het goedkeurende oog van onze peuter, die dit allemaal wel reuze interessant vond. Hij liep al twee dagen te roepen wanneer we nou een keer het water uit de wasmachine gingen halen, het leek hem een feestje (water en peuters…). Toen de wasmachine wat hoger stond probeerde ik het eerst nog maar eens met het slangetje. Na een hoop getrek en gepor kwam er dan toch een triestig straaltje uit, maar in dat tempo zouden we over drie dagen nog met een slangetje in onze hand staan. Dus plug er weer in en op hoop van zegen, met veel handdoeken en emmers in de buurt, die dop er af draaien. Helaas voor mij deed ik dat zelf. Toen ik ongeveer halverwege met draaien was begon het water over mijn hand en langs mijn arm te stromen, en serieus er kwamen gewoon strontbrokken mee (Had ik al gezegd dat ik zwanger ben…?). De schaal die onder de opening stond was helaas in no-time vol, dus de dop moest er weer terug op om de schaal te kunnen legen. De tweede keer kwam er nog maar een beetje uit en kwam ik er beter mee weg. En toen het moment suprême, ik draaide het filter eruit en wat trof ik daar aan?! Een wasbaar billendoekje!

Meneer de zielige, levensmoeë wasmachine die overwerkt was en het niet meer trok had gewoon één van mijn billendoekjes opgevreten! En ja daar kreeg hij natuurlijk buikpijn van, want billendoekjes zijn helemaal niet om op te eten. Dus hij was niet zielig en levensmoe, hij was gewoon heel stout en probeerde vervolgens de schuld van zijn niet meer functioneren in mijn schoenen te schuiven. Wat een uitgekookte machine zeg! De volgende keer trap ik er niet meer in en ga ik eerst zijn ingewanden controleren. De monteur heb ik maandagochtend maar afgebeld, had hij ook een keer een vrije middag;-) Iedereen blij. Behalve de wasmachine die toch enigszins beteuterd stond te kijken, teleurgesteld dat hij betrapt was en van zielig naar stout was getransformeerd. Zijn zelf gecreëerde vakantie van twee dagen moest hij bekopen met dagenlang overwerken…