Wasluiers (ja, zo noem ik wasbare luiers in het dagelijks leven). Tuurlijk. Want zeg nou zelf, wat poept zo’n newborn nou eigenlijk? Vòòr ons wonder werd geboren: geen idee. Tuurlijk verschoonde ik sporadisch wel eens een neefje of nichtje. Maar meestal vermeed ik het :’) En zelfs toen Suze al een week op de wereld was, had ik nog geen poepluier gezien. Manlief verschoonde en ik herstelde. Dat was zo’n beetje de taakverdeling :-)
In die dagen, toen ik nog steeds dacht ‘wat poept zo’n newborn nou eigenlijk’ kreeg ik op een dag een foto toegestuurd vanuit de babykamer. Man was zo vriendelijk om even de poepluier door te appen. Lekker mode kleurtje, dat wel (prachtig mosterdgeel, hahahahah) Maar VOL!! Niet normaal. Ik begon ook de slappe lach te krijgen van de geluiden die onze mini produceerde. Bij dat geluid stonden we bij wijze van spreken al klaar met de luier.
Hoe indrukwekkend ook, ik begon me na die week wel achter de oren te krabben. Want ja, de eerste dagen gebruikten we geen wasluiers maar ww, wat in de luierwereld bekend staat als wegwerp*. Ik had de foto nog eens even bekeken, inmiddels zelf een luier met dit mosterd mengsel verschoond, en hoorde mezelf weer tegen iedereen zeggen ‘nee hoor, is echt helemaal geen probleem hoor met wasluiers. Nee, ‘t is echt niks viezer hoor. Nee echt, we gaan het meemaken, het komt zéker goed. Etc, etc.’ Maar het antwoord op wat een newborn poept is natuurlijk gewoon VEEL. (en dun). (en… ach lees maar verder).
Inmiddels zijn we zo’n 7 maanden verder. Poepluiers zijn er plenty. Halflege maar ook overvol. Voor de kenners; ik geef borstvoeding dus: mosterdgeel, groen, en - sorry voor de woordkeus - waterig. Suze laat ons steeds nieuwe dingen zien hahah. Zo heeft ze ons kennis laten maken met de welbekende (maar ons onbekende) spuitluier. Één ding heb ik echter nog steeds niet meegemaakt: poep tot in haar nek. Waar een pamper wat los kan zitten aan de achterkant, hebben deze luiers elastiek. En dat houdt alles (mits je op tijd verschoont) binnenboord.
Maar hóé werkt het dan precies? Nou, het is net een pamper! Ik til de beentjes wat op, vouw de luier dicht (met het klittenband naar binnen) en maak haar schoon. De luier gaat hop de luieremmer in en een schone gaat om. Die schone luiers liggen al klaar (je krijgt routine in het wassen, dat lees je hier). Na 2-3 dagen is het netje van de emmer vol. En nee, serieus, echt: het stinkt niet. Ik trek het net uit de emmer en gooi die in de wasmachine. Een koude spoelwas, daarna een 60℃ wasje en drogen maar!
In de eerste weken schrok ik soms van de gele vlekken in de luiers. Maar een paar ☀☀☀ zonnestralen deden het werk en echt, alles werd weer spierwit. Zelfs nu achter glas werkt dit. Natuurlijk hoor ik je nu denken: leuk Roos, maar je hebt nog geen echte, SERIEUZE poep gezien. Nou, dan ik kan je verblijden met deze boodschap ;-) ook daar hebben we de afgelopen weken kennis mee gemaakt, zo fijn whahahah! Voor je het je afvraagd. Nee. Ik. Schraap. Geen. Poep. (!!). Hoe dat dan wel werkt? Ik zie je over twee weken!
* We gebruikten luiers van Naty, 100% chloorvrij, zonder plastic en ongeparfumeerd. Het absorberende pulp is afkomstig uit duurzaam gekapte Scandinavische bossen.
Reacties