Oke…inpakken. Zucht. Niet m’n favoriete bezigheid maar de vakantie is in zicht. Hop hop, aan de slag. Rompers, kleertjes, hydrofielen groot, klein, spuugdoekjes, zalfjes, borstel, haarbandjes. Check. Op naar de luiers, met als grote vraag: WAT nemen we mee? Niet de bamboozles, dat had ik al bedacht. Want: kamperen en handwas, dus: geen ‘dure’ luiers mee.
Ik heb hydrofielen besteld en zoek al m’n overbroekjes bij elkaar. Hmm.. het zijn er 4, wel superleuke van Totbots, Buttons en Milovia. Niet al te veel, en ik wil niet vaak wassen op vakantie dus zoek ik ook m’n Alvababy pocketluiers op. Niet zo duur en met supersneldrogende inleggers. #Übergeschikt met eventueel een hydrofiel erin.
Met het opvouwen denk ik weer och och, wat zijn die printjes toch KODDIG! Heb ik er eigenlijk niet meer nodig….? Ik check Nappy's.nl en zie daar nog zoveel mooie printjes!! Maar ik ben streng voor mezelf. Met 8 pocketluiers en 4 overbroekjes, inleggers en hydrofielen kom ik echt een heel eind. Alles ligt nu in nette stapels op het bed.
Daar hebben we manlief. Met grote ogen bekijkt hij het slagveld. Terwijl ikzelf behoorlijk onder de indruk ben van mijn denkwerk over wat mee moet met daarbij mijn opvouwkunst, worden zijn ogen groot. Ach, het hoeft alleen nog maar ingepakt te worden (met nog wel onze eigen spullen natuurlijk). We lachen samen hard om ons gestuntel en vele spullen die we mee willen nemen voor het kampeeravontuur met Suze. Want ja, beneden staat ook al het wippertje, de babygym en het babynestje klaar.
Maar het komt goed, alles past in de vouwwagen en we vertrekken blij naar Overijssel. Het is gelukkig zo warm dat Nederland een optie is, fijn voor ons want: geen lange reis (lees: hysterisch krijsen is wat ze het liefste doet in de maxi cosi). En wat is het heerlijk! Na een week zijn we een geoliede machine. Uitslapen (JAAAAAA dat doet ze gewoon!!), beetje chillen en zorgen dat Suze niet smelt zijn de belangrijkste bezigheden op een dag. Verder zijn we druk met de zwemluier aan- en uitdoen, genieten van de zon en elke keer ontdekken wat ze nu weer bijgeleerd heeft. Manlief doet de vaat en de boodschappen en ik zorg voor de (luier)was. Het lukt perfect, al moet ik zelf even wennen.
Ik stapte in eerste instantie vol vertrouwen met de wasemmer richting het washok, maar ik begon me toch een beetje zenuwachtig te voelen. Zouden er meer mensen aan het uitspoelen zijn…? Wat zouden ze zeggen en vooral: wat zou ik terugzeggen…? Gelukkig komt al snel de oplossing. Op dag 4 zegt manlief na een poepluier van Suze, ‘kom maar hier, ik kan ook wel effe uitspoelen’. Bij de wasbak zie ik de buurman staan, die de afwas doet. Ik zeg niks maar kijk het even aan. En even later hoor ik de liefste antwoorden op de vraag ‘wat ben JIJ nou aan het doen?!? ‘jaaaaah…. de afwas…. maar dan een beetje anders :’) !!
Reacties